X JAPAN live in Utrecht

[say-anything]

Het kwam als een verrassing voor de Nederlandse fans dat naast Frankrijk, Engeland en Duitsland ook ons eigen kleine kikkerlandje werd aangedaan door X JAPAN tijdens hun Europese tour. Wat misschien nog wel een grotere verrassing was, was de zaal die ze hiervoor hadden gekozen. De dag ervoor hadden ze in Parijs nog voor een zaal met een capaciteit van 6.000 toeschouwers gestaan, vanavond moesten ze het doen met 1.000 bezoekers in de uitverkochte, propvolle Utrechtse zaal.

De rij die op de Oudegracht staat is een paar honderd meter lang en trekt behoorlijk wat aandacht van voorbijgangers. Naast vrijwel alle Nederlandse Jrock fans, zijn er ook veel Japanse fans en een aantal fans vanuit andere Europese landen zoals Duitsland, Spanje en Engeland. De deuren gaan een halfuur later dan gepland open en helaas blijft het daar niet bij. Pas rond half tien, anderhalf uur later dan gepland, gaan de lichten uit en begint er achtergrondmuziek te spelen.

De muziek heeft iets weg van een klassiek orkest, maar het werkt enorm opzwepend. Na een paar minuten is drummer en bandleider YOSHIKI te zien die naar het drumstel loopt. Speciaal voor de gelegenheid is het podium van Tivoli verbouwd, met achterop een flinke verhoging met daarop YOSHIKI's drumstel en vleugel. Een vrouwenstem kondigt de band aan: "Introducing... X JAPAN!" wat voor YOSHIKI het teken is om zijn witte overhemd uit te gooien en zich vol overgave op zijn drums te storten voor de stevige intro van hun nieuwste nummer Jade.

Normaal gesproken krijgt de drummer het minste aandacht van alle bandleden, vooral vanwege de positie achterop het podium en de beperkte bewegingsvrijheid, maar vanavond is het omgekeerd. Met een spotlight op YOSHIKI en de andere vier mannen in het schemerdonker, is vooral de drummer te zien die op zijn krukje energiek zit te drummen. Helaas lijken de vier mannen vooraan het podium er ook niet zoveel zin in te hebben; ze staan vrij rustig hun instrumenten te bespelen en sporen de fans ook nauwelijks aan om mee te juichen. Voor het publiek duurt het dan ook een tijdje voordat ze echt los gaan. Pas na het derde nummer begint het op gang te komen, wat ook te maken heeft met de lange wachttijd.

Voor het nummer Silent Jealousy kruipt YOSHIKI achter de vleugel en begint onder luid gejuich te spelen. De ene supersnelle toonladder volgt de andere op terwijl hij zich over de toetsen buigt. TOSHI, met grote zwarte zonnebril en gekleed in een zwart met wit pak met zoveel glitter dat het Elvis niet zou misstaan, valt vervolgens in met zijn zang. Zijn stem is zuiver, met enorm lange en hoge uithalen die haast onmogelijk lijken. Wanneer de rest van de band invalt en YOSHIKI weer drumt, wordt zijn stemgeluid helaas overstemd door de harde gitaren. Ook HEATH's dreunende bas overstemt veel. De bassist geeft een solo in dit nummer en de fans juichen enthousiast wanneer hij zich ook eens laat zien en headbangen mee op de harde beat. TOSHI schreeuwt een paar keer YOSHIKI's naam, alsof hij is vergeten dat de band uit meerdere leden bestaat.

Na Silent Jealousy verdwijnen SUGIZO en YOSHIKI van het podium en is het de beurt aan TOSHI, PATA en HEATH om het nummer Drain te spelen. Zonder live drummer, spelen ze met een drum backtrack. Toch staan de drie mannen nog vrij rustig op het podium, ook al is het best een heavy nummer. Vooral PATA, in zijn hippieachtige outfit en dit keer zelfs met snor en baard, lijkt het allemaal wel best te vinden.

Vervolgens komt SUGIZO weer terug, dit keer met zijn viool. Hij wordt begroet met veel gejuich en hij neemt zijn positie in aan de rechterkant van het podium. Met op de achtergrond elektronische muziek, begint hij aan een serie indrukwekkende vioolfrases. Er lijkt niet veel samenhang te zijn in wat hij speelt, het lijken meer kleine stukjes achter elkaar in plaats van een nummer, maar dit lijkt niemand uit te maken. Met zijn elektrische, doorzichtige viool, smetteloze witte pak en zijn dramatische bewegingen ziet hij er erg spectaculair uit en krijgt hij elke keer wanneer hij pauzeert een enorm applaus van de fans. YOSHIKI speelt even later met hem mee op de piano, en samen beginnen ze aan het volgende lied.

Van het vrij lieflijke geluid wordt het steeds heavier, en YOSHIKI mishandelt de piano een paar keer door met zijn elleboog op de toetsen te beuken voordat hij weer achter zijn drumstel gaat zitten om een stevig potje te rocken met de ‘gouwe ouwe’ Kurenai, en daarna de nieuwere nummers Born To Be Free en I.V. De band en de fans lijken nu beide helemaal los gekomen te zijn. TOSHI kruipt bij YOSHIKI achter het drumstel en ook SUGIZO klimt het achterste podium op. Bij Born To Be Free komt PATA vooraan te staan om zijn solo te spelen, maar de oplettende kijker zal misschien gemerkt hebben dat de solo door SUGIZO gespeeld wordt. Gelukkig is dit niet altijd het geval, en werken de twee gitaristen ook goed samen met hun karakteristieke tweeling-metalloopjes.

Tussen de nummers door spreken TOSHI en vooral YOSHIKI tegen het publiek. Het merendeel is helaas niet goed te verstaan, maar de ‘thank you’s en ‘I love you’s komen goed over en worden beantwoord met luid gejuich. Terwijl de twee bandleden vooraan het podium staan, worden twee Spaanse en een Nederlandse vlag het podium opgegooid. De Nederlandse vlag wordt door YOSHIKI als cape gebruikt, en de andere vlag gooit hij over TOSHI zijn hoofd, die gewoon doorbrult in zijn microfoon.

Natuurlijk kan het nummer X niet ontbreken in de setlist. Precies op het goede moment springen alle fans met hun armen in een ‘X’ vorm en headbangen ze op de maat van de muziek. “We are??” roepen de bandleden en onuitputtelijk schreeuwen de fans “X!” terug. YOSHIKI besluit op dit moment te stagediven, wat een niet zo’n handige beslissing blijkt te zijn. De gillende meiden proberen hem mee te sleuren, met als resultaat dat er mensen onder en om hem heen bekneld raken en de dranghekken vooraan het begeven. Wanneer YOSHIKI eindelijk het publiek weer opklimt, stopt de staff het concert om de fans te vragen minder te duwen. De band maakt vervolgens het nummer af en verdwijnt van het podium.

Terwijl de fans schreeuwen om een encore, komt de staff nog een keer het podium op om te zeggen dat de fans minder moeten drukken vanwege het gevaar van verdrukking. De hekken worden gestut met stukken hout en de voorste ruimte wordt gevuld met Tivoli personeel om de fans op een afstandje te houden.

Het eerste nummer van de encore is een ballade, Endless Rain. Een paar bandleden hebben zich verkleed, SUGIZO heeft een zwarte outfit met half open rug aan, HEATH heeft z’n zwart-witte shirt helemaal uitgelaten en YOSHIKI heeft een rood, kimonoachtig gewaad aangetrokken, wat echter ook niet lang aan blijft. Het nummer leent zich erg goed om mee te zingen en dat doen de fans dan ook. TOSHI laat de fans het refrein verschillende keren zingen, en het klinkt verbazingwekkend goed.

Bij het laatste nummer van de avond, Art of Life, begint SUGIZO weer met een vioolsolo en YOSHIKI valt al snel in op piano, waarbij hij zich in de meest onmogelijke, dramatische poses wringt op zijn pianokrukje. De andere drie bandleden komen even later weer het podium op en dan is het nog even flink rocken voor de laatste keer.

De band neemt dan afscheid van het publiek, hand in hand springen ze een aantal keren op en neer en gooien al hun plectrums, drumstokjes en waterflesjes het uitzinnige publiek in. Ze blijven echter niet lang op het podium genieten van hun applaus en verdwijnen vrij vlot backstage.

X JAPAN is ongetwijfeld de meest legendarische Japanse rockband en het is ongetwijfeld een optreden geweest dat niemand snel zal vergeten. Toch zette het lange wachten een domper op de stemming en ook de focus op YOSHIKI, waarbij de andere bandleden vaak letterlijk in het donker worden gelaten, is vreemd te noemen. Ook al was Tivoli Oudegracht misschien niet de meest voor de hand liggende locatie, de fans kregen hierdoor de gelegenheid om X JAPAN eens van dichtbij te zien in plaats van een afstand tussen duizenden fans. YOSHIKI beloofde dat ze weer terug naar Nederland zullen komen, dus we wachten met spanning af hoe ze ons in de toekomst weer zullen verrassen!

Взято отсюда
Не ленимся сходить, там есть несколько фот.


Перевод  Celtic Mist

Очередь длинной в несколько сотен метров выстроившаяся в этот день на Oudegracht привлекала не мало внимания прохожих. Кроме почти всех фанатов Джей рока Голландии так же присутствуют и Японцы а так же фанаты из других Европейских стран, таких как Испания, Германия и Англия. Двери открыли на пол часа позже чем было запланировано, и к сожалению это не осталось единственной задержкой- только в районе пол десятого, с опозданием в полтора часа свет потух и заиграла музыка.

Музыка напомнила классические оркестровые произведения, но она имела очень возбуждающий эффект. Через пару минут появляется лидер Группы Йошики и направляется к ударной установке. Специально для этого концерта, сцену Тиволи перестроили, поставив сзади возвышение, на котором и были установлены ударная установка и рояль Йошики. Женский голос представил группу "Introducing... X JAPAN!" и это послужило для Йошики знаком скинуть свою белую рубашку и полностью переключиться на ударные для тяжелого вступления их новой песни Jade.

Обычно, из всех участников группы, ударнику уделяют меньше всего внимания из за его расположения в глубине сцены и ограниченности движения, но сегодня вечером все наоборот. С направленным на Йошики освещением, и остальными четырьмя участниками в тени, все внимание направленно на ударника который энергично играет на ударных. К сожалению, четверо участников впереди сцены не очень наслаждаются концертом- они спокойно играют и на подбадривают фанатов. Публика тоже довольно долго ждет перед тем как «ожить». Только после третей песни она немного отживает, в чем скорее всего можно обвинить долгое ожидание. (прим. я не знаю где стоял тот человек который это писал- первые ряды взорвались на первых нотах и остальные музыканты на мой взгляд выглядели очень радостными, ИМХО)

Для песни Silent Jealousy Йошики садиться за рояль и начинает играть под аккомпонимент приветственных выкриков. Супер-быстрые гаммы сменяют друг друга в то время как он склоняется над клавишами. Тоши с его большими, черными солнечными очками в черно-белом костюме с таким количеством блесток (прим или блеска, зависит от того про что они - одежду или голос, тут не понятно) что подошел бы и Элвису, вступает своим пением. Его голос чист и он берет поразительно высокие и низкие ноты которые кажутся практически невозможными. Когда подключаются остатки группы и Йошики снова садится за ударные, его голос к сожалению перекрывают громкие гитары. Так же и громкий басс Хиса перекрывает много. У басиста соло в этой песне и фанаты кричат с энтузиазмом когда он наконец показывает на что способен. Тоши выкрикивает пару раз имя Йошики и кажется, что он забыл о том, что группа существует еще и из других участников.

После Silent Jealousy Сугизо и Йошики уходят со сцены, и наступает очередь Тоши, Паты и Хиса сыграть песню Drain. Без живого ударника, они играют уже записанными ударными. Все же трое мужчин довольно спокойно стоят на сцене не смотря на то, что песня довольно-таки тяжелая. Особенно Пата с его одеждой в стиле Хиппи и в этот раз даже с бородой играет с таким видом что ему все равно.

После этого на сцену возвращается Сугизо, в этот раз со скрипкой в руках. Его приветствуют громкими криками и он занимает свое место в правой стороне сцены. С электронной музыкой в качестве фона он начинает показывать впечатляющие скрипичные фразы. Кажется, что связи между тем, что он играет практически нет, это больше напоминает отдельные элементы, чем одно целое, но никто не обращает на это внимание.

С его электрической, прозрачной скрипкой, в кристально белой одежде и с драматичными движениями он выглядит очень впечатляюще и получает каждый раз, когда он прерывается аплодисменты от фанатов. Чуть позже на рояле вступает и Йошики и вместе они начинают играть следующую песню.

Легкий звук становится все тяжелее и Йошики пару раз истязает рояль стукнув локтем по клавишам перед тем как снова сесть за ударные для того что бы сыграть «струю, добрую»
Kurenai, и позже более новые песни Born To Be Free и I.V. И группа, и фанаты на данный момент уже полностью разогрелись. Тоши встает за ударными Йошики, да и Сугизо поднимается на заднюю часть сцены. Во время Born To Be Free наступает очередь Паты выйти вперед что бы сыграть свое соло, но внимательный зритель мог заметить что соло играл Сугизо. К счастью это происходило не всегда и два гитариста отлично сработались во время своих характерных переходов в стиле металл (как адекватно перевести на русский metalloop? термин знаю но не помню)

В промежутке между песнями Тоши и Йошики обращаются к публике. Большую часть того, что они говорят, к сожалению, невозможно понять но ‘thank you’s и ‘I love you’s понимают все и отвечают громкими криками. В то время как оба участника вышли вперед, на сцену бросили Испанский и Голландский флаги. Голландский флаг Йошики использует как накидку, а другой он набрасывает Тоши на голову, который не смотря на это продолжает орать в микрофон.

Конечно, песня Х не могла отсутствовать на концерте. Как раз в подходящий момент, фанаты подпрыгивают, скрещивая руки в знаке Х и мотают головами в такт музыке. “We are??” кричат члены группы и безустанно фанаты отвечают “X!” Йошики решает в этот момент прыгнуть в толпу, но это оказалось не таким уж и умным решением. Орущие девушки пытаются дотянуться до него, что приводит к тому что люди под ним оказываются зажаты, а заграждения ломаются. Когда же Йошики снова оказывается на сцене, концерт ненадолго прерывают что бы убедить фанатов не толкаться. После этого группа заканчивает песню и уходит со сцены.

В то время как фанаты требуют продолжения, служебный персонал группы еще раз выходят на сцену что бы попросить фанатов меньше давить из-за опасности задавить людей. Ограждения усиливают деревянными балками и расстояние перед сценой заполняют работники Тиволи дабы удержать фанатов на расстоянии.
Первая песня после перерыва это баллада Endless Rain. Некоторые участники группы переоделись, Сугизо одел черный костюм с полуоткрытой спиной, Хис снял свою черно-белую рубашку, а Йошики надел красную накидку, напоминающую кимоно, правда, носил он ее не долго. Песня была буквально создана для того, что бы ей подпевали, что фанаты радостно и делали. Тоши много раз давал фанатам петь припев, и это звучало удивительно красиво.

Последнюю песню сыгранную этим вечером, а именно Art of Life, Сугизо опять начал своим скрипичным соло и уже очень быстро вступил Йошики играющий на пианино. Во время игры он множество раз изгибался в практически не реальных, полных драматизма позах сидя за своим роялем. Оставшиеся три участника группы чуть позже также выйдут на сцену что бы в последний раз взорвать зал.

Группа прощается с публикой, рука в руке они пару раз прыгают в воздух и бросают в публику медиаторы, ударные палочки и бутылки из под воды. Но они довольно-таки коротко наслаждаются аплодисментами и быстро уходят со сцены.

X JAPAN несомненно самая легендарная японская рок группа и их концерт точно никто не забудет. Но все же, длительное ожидание подпортило впечатление. Да и концентрирование внимания на Йошики, из-за чего остальные участники группы в прямом смысле этого слова оставались в тени, можно было назвать странным. Даже не смотря на то, что Tivoli Oudegracht был может и не самым подходящим местом для проведения концерта, это все же дало фанатом возможность увидеть группу вблизи а не вдалеке стоя между тысячами фанатов. Йошики обещал что они снова вернуться в Голландию, так что мы с напряжением желаем узнать как же они удивят нас в будущем.